VVGSD – Heel erg fout

De zon liet nog net haar laatste stralen zien toen om 18.30 uur de eerste sterspelers van VVGSD de kleedkamer binnenstroomden. De spanning was duidelijk voelbaar. De vorige keer dat Heel erg fout op de kalender stond, waren er welgeteld drie spelers komen opdagen, dus er was niks dat hoge verwachtingen over de tegenstander rechtvaardigde. De voorbeschouwing was kort maar krachtig: dit team is gewoon raar. Ze staan derde van onder, maar hebben wel als enige team gewonnen van het team dat aan de leiding gaat. Een echte pijl valt er dus niet op te trekken.
Met nog tien minuten te gaan, vertrokken de spelers naar het veld. Even zakte de moed in de schoenen, want de grote coach was nergens te bekennen. Gelukkig duurde deze onzekerheid niet lang, want hij stond met nog twee minuten tot het begin gewoon weer vertrouwd langs de lijn.
Na het fluitsignaal, dat niemand had gehoord, ging de wedstrijd van start. Er was geen overtuigend betere partij, maar VVGSD kwam wel meer aan voetballen toe. Door goed druk te zetten werd de geweldig matige traptechniek van de keeper van Heel erg fout beproefd. Gelukkig voldeed de keeper aan de verwachting van het hebben van beperkte kwaliteit door de bal via een medespeler in eigen doel te schieten. Het was 1-0. Daarna lieten de strijders van VVGSD het een beetje lopen. De druk van Heel erg fout nam toe, en de coach van VVGSD voerde een wissel door die de nodige stabiliteit achterin verstoorde. “De muur van Assen” werd vervangen door “het werkpoard van Fryslân,” terwijl vlak daarvoor ook al de “Beuk van Berschenhoek” was vervangen door “Straight out of Berkel”. Dit was te veel verandering achterin, wat zorgde voor onduidelijkheid. De 1-1 en 1-2 werden daardoor vrij snel achter elkaar ingeschoten.
Gelukkig stond iedereen klaar om zijn of haar steentje bij te dragen om de wedstrijd weer de goede kant op te trekken. Iedereen is misschien wat overdreven, want Lockaku stond nog geen twee minuten weer in het veld voordat hij zijn knie verdraaide. Dit deed hij trouwens later in de wedstrijd nog een keer, waardoor hij niet meer inzetbaar was. Danilo vond dit een dusdanig goed voorbeeld dat ook hij zijn knie blesseerde, toen Van der Vaartsen riep: “Laat je vallen, maar dan de volgende keer niet te laat.”
Voorin werd er gelukkig goed gepresteerd. Van der Vaartsen legde er een bal in en Borgkamp wist ook te scoren. De tweede had ook echt niet mogen missen, wat hij zelf ook vond achteraf met de prachtige woorden: “Ik was eerder opgelucht dan blij.” Zo liep de score langzaam op naar 2-2 en daarna 3-2, waarna Heel erg fout de 3-3 binnenschoot. Kortom, de spanning was om te snijden. Van der Vaartsen besloot dat hij toch wel redelijk kon voetballen en schoot de 4-3 binnen, zeven minuten voor tijd, en vond toen dat hij wat extra spanning wel kon waarderen door als effectief laatste man de bal te verliezen, twee minuten voor tijd. Hierdoor ontstond bijna een 100% scoringskans voor Heel erg fout.
Onder de streep was dit zeker niet de beste wedstrijd van VVGSD, en zijn er twee spelers gewond aan de knie. Gelukkig gaan de drie punten wel mee in de broekzak van VVGSD door een 4-3 overwinning op Heel erg fout.

Nelis Waterneus