Laatste competitiewedstrijd | Juni | Windkracht 5, maar zonnig
Uitslag: 9-5
De wind gierde over het veld, maar het was droog en lang licht – perfecte omstandigheden voor het slotstuk van het seizoen. Acht man sterk, één wissel, en een coach die zijn keepershandschoenen opnieuw aantrok: de setting was allesbehalve standaard, maar op z’n VGSD’s werd er gewoon gevoetbald. Coach Jonathan had zich opnieuw in het doel gepositioneerd. En dat gaf vertrouwen: nog nooit verloren met hem op goal.
Toch was de spanning voelbaar. Tegenstander “Wat is het mooi om club te zijn” stond vierde, VGSD dertiende. En bij de vorige ontmoeting was er met 3-0 kansloos verloren. De tegenstander oogde fris, had ruime wisselmogelijkheden en trapte met flair af.
De openingsfase was zowaar hoopgevend. VGSD had de bal, vond elkaar makkelijk en leek de toon te zetten. Maar zoals wel vaker in voetbal, lag de bal er plots aan de andere kant in.
Een snelle uitbraak, recht door het hart van de verdediging, volledig tegen de verhoudingen in. Eén vloeiende aanval – een diagonale steekpass, een mee sprintende aanvaller, en de bal in de verre hoek achter onze keeper. 1-0.
En daar viel hij dan , die doffe dreun.
Het voelde alsof je naar Nederland-Brazilië op het WK van 2010 keek, maar dan met omgekeerde rollen. Wij als Nederland, zij als Brazilië. De vrees bekroop je: “Dit wordt een afstraffing.” De ranglijst sprak boekdelen, het vorige onderlinge duel zong nog rond in het achterhoofd. Even hing er een sluier van berusting in de lucht.
Maar… dat moment kwam niet.
Waar een breekpunt dreigde, volgde juist vuur. VGSD herpakte zich en beet zich vast in de wedstrijd.
Lewanjobski was de eerste die zich liet gelden. Na fel drukzetten veroverde hij de bal en schoof koelbloedig de 1-1 binnen. Kort daarna Van der Vaartsen met zijn eerste van de avond: een bekeken schot in de lange hoek. De 2-1 stond, en de sfeer sloeg volledig om.
Vanaf dat moment ontstond een knotsgekke wedstrijd. VGSD speelde niet foutloos, maar wel met hart. Lockaku vond het net na een duel op het middenveld dat hij zelf begon én afrondde. En ook Martijns Indi leverde een bijdrage die nog lang zal worden naverteld: een afstandsschot waar de keeper zich volledig op verkeek, alsof de bal uit het niets opdook. 5-3, op dat moment.
De tegenstander prikte er af en toe nog eentje tussendoor, maar het initiatief lag bij VGSD. Van der Vaartsen liep inmiddels warm en scoorde alsof hij geen keus had. Strafschop, counter, scrimmage, foutje van de tegenstander, hij deed het allemaal. Uiteindelijk stond zijn teller op vijf doelpunten.
Lewanjobski pikte nog een tweede mee, en terwijl de tegenstander gefrustreerd raakte door eigen fouten en de tegenwind, letterlijk én figuurlijk, bouwde VGSD de score uit naar een ongekende 9-5 overwinning.
De statistiek bleef bovendien en bovenal intact: met Jonathan op doel werd er ook deze keer niet verloren.
Lockaku
